Kvinnefellesskap

 

Deltakarane i Selskapet likte romanen Bomullsengelen av Susanna Alakoski. Bomullsengelen er første bok i serien på fire og den handlar i hovudsak om Hilda som kjem frå ein særs religiøs familie. Far hennar har reist til Amerika og mor hennar har fått "stiresjuken" - Selskapet meinte at ho lei av fødselsdepresjon. Hilda si redning vert Sanna-Täti som bur på legd hos familien. Hos henne finn Hilda både trøyst og tryggleik og ho lærer henne å lese og skrive. Hilda er ei flittig jente, men når ho forelskar seg i presten og han gjer ho gravid vert ho jaga frå familien og må finne seg arbeid på ein gard eit stykke unna. På denne garden treff ho Helli og dei vert venninner. Barnet Hilda får dør etter kort tid og ho er full av sorg og lengtar tilbake til familien. Helli derimot er full av utferdstrong og vil at dei skal dra til Vasa og få seg arbeid på bomullsfabrikken. Dette strir i mot alt Hilda har lært og familien hennar står for, men etter eit år med vurderingar fram og tilbake, drar dei og får arbeid på fabrikken. Det er lange dagar, men samanlikna med arbeidet på garden er det mykje fritid og dei tener eigne pengar. Hilda forelskar seg i Arvo, dei giftar seg og får ei jente som Hilda kallar opp etter Greta Garbo. Nokre år seinare får dei ein gut som dei kallar Jonni etter skodespelaren Johnny Weismüller. Helli vil starte ein fagforeining, men fagforeninger er forbode så i staden starter hun eit kor, Aurora. Kor kan vere så mykje og ut i frå dette koret spring det ut fleire aktivitetar. Ei av deltakarane i koret lager til reiser for damene på fabrikken, og desse turane er eventyrlege opplevingar med ferdiglaga mat og oppreide sengar. Vi følgjer Hilda til ho er i femti åra og dottera har reist til Sverige og har planar om å reie til London.

Selskapet syntes samhaldet mellom kvinne på fabrikken var sterkt og gleda over turane dei fekk var rørande. Arbeidet på garden var hardt, hardare enn i dag og det same med arbeidet på fabrikken. Vi snakka om venskapen mellom Hilda og Helli, dei var så ulike, men samstundes var dei oppriktig glade i kvarandre og ei viktig støtte for kvarandre. Vi får små glimt av personane som eig fabrikken og klasseskiljet mellom arbeidarane og eigarane. Boka gjev eit godt innblikk i tilhøva for arbeidarane og kor avhengig dei var av konjunkturane ute i verda for å få arbeid. Det er ei gripande forteljing og lett å lese. Det einaste minuset er at boka snurpar seg raskt saman på slutten, men det er tre andre bøker om same familie så den som vil vite korleis det går med Hilda og borna hennar får lese dei følgjande bøkene. Denne kan vi anbefale!

Ein klassisk trettiårs krise?

 

Ja, er denne romanen ein klassisk trettiårskrise vart det spurd då Selskapet samla seg for å samsnakkast om Sally Rooney sin roman Skjønne verden hvor er du. Romanen dreiar seg rundt fire personar Alice, som er forfattar, ho har tent mykje på bøkene sine, men ho har og hatt eit mentalt samanbrot som ho no er restituert frå. Vi møter Felix som Alice treff via ein datingapp. Felix arbeider på eit lager og har så langt han seier aldri lese ei bok. Venninna til Alice, Eileen arbeider i eit litterært magasin og skriv lange epostar til Alice. Simon er vennen/kjærasten til Eileen, han arbeidar som politisk sekretær. Det er særleg Alice og Eileen som fører ordet i denne romanen. Dei to skriv til kvarandre om tankar dei er opptekne av og lite om dagleglivet. Dei famlar rundt i livet på leit etter identitet og eit mål med tilveret. Simon er kristen og dei forundrar seg over at han kan tru. Samstundes ønskjer dei seg noko av det han har, men gjer ikkje noko med det. Felix observerer Alice og vennene, og når dei til slutt kjem på besøk stiller han spørsmål om dei som får relasjonane til å vakle. Dei får alle sett liva og handlingane sine under lupa og det ryster dei, men dette får dei og til å vere ærlegare mot kvarandre og til slutt eigentleg styrke relasjonen. 

Selskapet var ikkje så veldig begeistra for boka. Forfattaren skriv veldig godt. Ho klarer å fange ein augneblink og bygge det ut til å verte noko mykje større. Det er fasinerande og godt gjort. Boka er ordrik og det gjer framdrifta ikkje helt god. Dei fire karakterane som vil følgjer er på kvart sitt vis isolerte. Dei liknar på kvarandre ved at dei ikkje er særleg interessert i arbeidet sitt, ikkje politisk interessert og heile tida på jakt etter kva livet kan by på utan å anstrenge seg for mykje. Vi spurde oss: skjer det ei utvikling i personane? I liten grad, men Felix viser nye sider ved seg sjølv og gjer han til ein interessant person. Det bur meir i han enn det vi først ser. 

Kan vi anbefale boka? Tja, vi kan anbefale forfattaren for ho skriv godt, andre bøker han gjeve ho fleire prisar, men denne er nok ikkje hennar beste.