Då Selskapet var samla for å samsnakkast om romanen "Det store i det lille" var reaksjonane på boka ulike. Nokre syntes boka var langtekkeleg, medan andre syntes ho var ok. Kva var det deltakarane reagerte på?
Jodi Picoult har skapt hovedpersonen Ruth, ein sjukepleiar som arbeider på fødeavdelinga på sjukehuset i ein by i USA. Ho kjem frå ein farga familie der mor hennar arbeider som hushjelp for ein kvit familie og har gjort det sidan døtrene hennar var små. Ruth har alltid ynskt å ta utdanning, ho er skuleflink og ho er villig til å arbeide hardt. Ho får stipend slik at ho kan gå på gode skular og eit godt universitet. Ho gifter seg og får sonen Edison. Mannen hennar er soldat og døyr under eit oppdrag i Afgahnistan. Ho må difor klare seg sjølv, noko ho alltid har gjort. Vi møter Turk, ein kvit mann som hatar farga av di ein farga mann drap bror hans. Han møter Brit som er dotter til ein av leiarane innan Kvit makt. Turk vert ein ivrig tilhengar og gjer alt for å bli godttatt av far hennar. Turk og Brit giftar seg og Brit vert gravid. Barnet vert fødd på sjukehuset der Ruth arbeider og det er ho som skal sjekke at alt er i orden med barnet. Då Turk og Brit ser at det er ei farga sjukepleiar som kjem inn i rommet deira forlangar dei at ho ikkje skal ha noko med barnet å gjera. Ruth vert både sint og lei seg, men det er sjefen hennar som gjev etter for foreldra sine krav. Barnet skal omskjærast og det er for lite folk på overvakinga slik at Ruth vert åleine med guten til Turk og Brit. Han får pusteproblem og døyr. Ruth får skulda for dødsfallet og vert meld til politiet for mord. Ho får ein kvit forsvarar, Kennedy, ei kvinne som meiner at ho alltid har sett på farga som likestilte. I møtet med Ruth og hennar kvardag ser ho at slik er det slett ikkje. Etter ein tur på shoppingsenteret ser ho kor stor forskjell det er på korleis ho vert behandla og kva som skjer med Ruth. Det er ein augneopnar!
Selskapet meinte at boka var langdryg. Faktisk var alle samd i at her kunne framdrifta vore noko kjappare, men teamet er ransakande for kven av oss har ikkje tenkt som forsvararen Kennedy at her er alle like, eller ganske like? Vi syntes at personteikninga var svart/kvit. Anten var dei gode, flinke og antirasistiske, eller valdelege og rasistiske. Til dømes syntes vi at Turk hadde fått mange tunge bører, mykje sørjeleg bagasje frå oppveksten og som ung vaksen. Det viser seg at faren til Brit hadde vore gift med ei farga kvinne og at Brit sjølv var afrikansk-amerikaner. Dette vert eit sjokk for både ho og dei omkring henne. Selskapet fann at dette var særs lite truverdig, men slik var det med fleire hendingar i romanen der vi spurde oss sjølv, trur vi på dette? Vi trur derimot på Ruth, ho som person, ho som mor til Edison - stadig uroleg for sonen og kva rettsaka kan bety for han.
Likte vi boka? Vi var vel sånn midt i mellom, men som ein av deltakarane sa: Det er greit å ha lese den for vi måtte alle ta eit ranaskande blikk på våre eigne haldningar til rasisme og korleis den pregar også våre ganske så fredelege liv.
