Pandemien - vi glemmer hvordan det var

 

Selskapet hadde til dette møtet lese Elizabeth Strout sin roman: Lucy ved havet. Det viste seg at dette var fjerde boka i rekka om Lucy Barton hovedpersonen i boka og det gjorde nok deltakarane litt forvirra i starten. Boka var godt likt av alle, men vil den bli ståande som ei bok vel verdt å lese om nokre år? 

Boka handlar altså om Lucy Barton som er forfattar og bur i New York. Ho mista den andre ektemannen sin for eit år sidan, året er 2020 og den førre mannen hennar William kjem for å ta henne med til eit hus han har leigd i Maine. Det er pandemi, men Lucy som ikkje les aviser eller ser på nyhendesendingane på TV er heilt framand for dette. William er særs insisterande og ho vert med han. Ho pakkar berre ein liten koffert for dette skal ikkje vare så lenge. Han tek med seg laptopen hennar for William er vitskapsmann og anar nok at denne pandemien kan ta tid. Dei kjem til Maine, finn huset og lagar seg ein kvardag der dei lever fredeleg med kvarandre. Dei har to døtre saman og Lucy er bekymra for dei. Den eine bur i New York med ein mann ho vil skilje seg frå. Den andre i Connecticut med mannen sin som er lungesjuk. William har ei ny kone, som han er skild frå og han har ei dotter med henne. Dei har begge folk dei er uroa for og dei høyrer om familie og venner som blir sjuke og nokon døyr. Midt i dette skal dei leve og gjerne utrette noko. Lucy skulle eigentleg reist på bokturne til Italia go Frankrike, men dette blir sjølvsagt avlyst. I staden går ho tur, anten åleine eller saman med Bob ein av William sine venner. Lucy føler at Bob verkeleg høyrer på henne. Ho snakkar med han om alt mogeleg og han svarer oppriktig. Bob er gift med Margaret ho er prest og travel. Bob er advokat og ein slik mann kan vere god å ha. Det er nokre som ikkje liker at folk frå New York kjem til Maine for å unngå pandemien. Dei skriv plakatar utanfor huset og Lucy vert engesteleg. Då kjem Bob med nummerplater frå Maine til bilen deira og problemet er løyst. William er aktiv og ordner det slik at Lucy og døtrene får treffast, med to meter avstand og munnbind, men det gjer Lucy godt. Døtrene på sin side er ikkje heilt sikker på William sine intensjoner, er han ute etter å manipulere mora?

Forfattaren skriv munleg. Det er som om Lucy sit ved sida av oss og fortel om kva ho har gjort og tenkt i det siste. Det er lett å lese, det er underholdande og gjennom små setningar er det som ho trekk seg attende og slår noko fast. Til dømes når Lucy skal prøve å forstå andre menneske sine handlingsmønstre og det ikkje går så seier ho: "Jeg tenkte som meg selv". Vi reflekterte litt over dette og kjende oss vel litt att...

Selskapet snakka om korleis vi hadde det under pandemien. Veldig roleg for nokon og eit strev for andre. Uro for familie som måtte vere på jobb og for dei som var sjuke. Vi snakka om korleis vi innretta oss og kor heldige dei av oss var, som kunne gå ute i naturen.  Vi konkluderte med at boka var koseleg å lese, men vert ho eit monument i litteraturen? Antakeleg ikkje, men underhaldning er heller ikkje dumt.

Korleis var lese-sommaren?

 

Sommarlesinga til Selskapet var ei reise tilbake i tid både den nære fortida og den fjerne. Beatles er romanen som ga det store gjennombråtet til forfattaren Lars Saaby Christensen. 

I romanen møter vi dei fire gutane Kim, Olav; Gunnar og Seb. Dei bur i Oslo i den vestlege delen av byen og tilhøyrer middel klassen dei har nettopp oppdaga dette fantastiske bandet The Beatles. Det er høgtid når dei lyttar til platene og det er nær hysterisk stemning når det kjem ei ny plate frå heltane. Dei samlast på rommet til ein av dei og lyttar andektig. Det er Kim som er forteljaren og det er han vi stort sett føljger gjennom kjærestar, merkelege handlingar og forholdet til dei tre andre gutane. Vi følgjer dei frå våren 1965 og til sommar/haust 1972. I løpet av denne tida har dei gått igjennom barneskulen, realskulen og nokre av dei gymnaset. Dei har reist til København på fotball turnering og dei har reist til Paris på leit etter ein villfaren venn. Forfattaren skriv på ein overtydande måte om vennskapen mellom dei fire. Han skriv om miljøet på ein slik måte at ein kan kjenne seg att i gatene i Oslo. Det er nokre episodar der ein kan le høgt og nokre som set tårekanalane i gang.

Den andre boka vi las i sommar var Overtalelse av Jane Austen. Forfattatern feirar 250 års jubileum og det er stor merksemd rundt bøkene og livet hennar. Overtalelse er den kortaste romanen hennar og handlar om Anne som let seg overtale til å seie nei til frieriet til kaptein Wentwort då ho er nitten år gamal. Han reiser ut og tek del i Napoleons krigane, tener mykje og får rang som kaptein på grunn av innsatsen sin under krigen. Anne er den neste eldste dottera til ein baronett, Sir Walter. Han sløser med pengane slik at han og dei ugifte døtrene må leige vekk godset og flytte til Bath for å bu billegare. Den tredje dottera til Sir Walter er gift og Anne hjelper henne med barna.  Godset til Anne sin familie er leigd ut til Croft og kona hans er syster til kaptein Wentworth. Han kjem på besøk til dei og møter Anne att. Kjenslene mellom dei er ikkje over og då kan vi tenkje oss korleis det går. 

Selskapet har nokre deltakarar som elsker Jane Austen! Ei hadde til og med lest denne romanen tjueto gonger. Kva er det som er så fasinerande med hennar romanar? Vi henta fram ord som : ironi, et venleg men skarpt blikk på personane, framheving av karaktertrekk, humor og ei forståing for klassesystemet og kor avgjerande det var for ei kvinne å verte gift. Jane Austen skreiv seks romanar, dei burde lesast stadig vekk!

Problemet med å lese romanar om sommaren er at det er lett å gløyme detaljar og ting vi absolutt burde hugse - for sommaren er lang og det vert lese mykje anna i løpet av desse to månadene. Så det var ikkje lett for Selskapet å falle ned på kva vi meinte om desse bøkene, men dei var gode og vi kan lett anbefale begge to - om nokon spør...